De oudste werken dateren uit de vroege jaren zestig en dragen titels als Groei, Wording, Embryo en Vrucht, nadrukkelijk verwijzend naar een aan het beeld toegekende betekenis.

Deze vroege, suggestieve titels zijn gaandeweg vervangen door zakelijke omschrijvingen van werken, zoals Ronde driehoek, IJstafel, Plus Min, Energieveld of IK.

Daarbij is Van Munsters thematiek, die samen te vatten is met een enkel begrip: energie, door de jaren heen in essentie hetzelfde gebleven.

Vanuit de aanvankelijke referenties aan vruchtbaarheid als bron van het leven, ontwikkelde Jan van Munster een bredere benadering van het begrip energie, opgevat als universele oerkracht, die ten grondslag ligt aan alle verschijnselen. Energie is voor hem zowel thema als materiaal. Er is sprake van een impliciete aanwezigheid, in materialen die door energie zijn gevormd, zoals graniet en glas, maar energie manifesteert zich ook expliciet en letterlijk, in ter plekke opgewekte warmte, koude of licht of in andere vormen van geladenheid.

De spanning die opgeroepen wordt door tegenstellingen – licht / donker, warm / koud, aantrekken / afstoten, schoonheid / dreiging, plus / min – is het onderwerp van veel werken.

De expressieve verbeelding die de objecten uit de vroege jaren zestig kenmerkte, ontwikkelde zich steeds meer in de richting van de helderheid van de geometrie en van het conceptuele: een versobering die de genoemde titels niet slechts schijnbaar signaleren, een process van meer naar minder, van een thematiek die zich steeds meer uitkristalliseert, steeds trachtend, de essentie dichter te benaderen. Hierbinnen is sprake van een voortdurende kringloop, waarin vele schakels de werken uit verschillende perioden verbinden en waarin nieuwe werken in oudere hun voorgangers vinden.