Toelichting op mijn werk

Een verschuiving in perspectief op een ding, verandert het ding. De wereld om ons heen heeft geen absolute vorm. Wij construeren haar door middel van onze eigen blik.

Dit is ook wat ik in mijn werk doe. Ik bekijk het ene ding vanuit het perspectief van het andere en creëer nieuwe uit oude vormen. De inspiratie voor mijn werk komt grotendeels voort uit bestaande kunstwerken en kunsthistorische thema’s. Deze kunstwerken openbaren zich aan mij middels hun fotografische reproductie. De fotografische vorm waarin zij zich voordoen ontkent hun werkelijke context, formaat, kleur, auteur en eigenaar. Hiermee wordt het werk, wanneer ik dat wil, mijn eigendom (Walter Benjamin zei het al) en ontstaat er ruimte voor een nieuwe invulling.

Mijn verzameling reproducties, krantenfoto’s en ansichtkaarten vormen, direct of indirect, de bouwstenen van mijn werk. Ik interpreteer ze via mijn eigen logica, kleur ze in, breek ze open, voeg ze samen met andere elementen, verdraai, reconstrueer, verander de context, het medium en de betekenis. En geef ze dan, als het ware, weer terug. Als iets nieuws.

De manier waarop ik dat doe is als volgt. Met een heel beperkt aantal elementen, gemaakt van eenvoudige materialen zoals hout en verf en touw, geef ik zo’n nieuw idee een ruimtelijke vorm. Deze is vaak heel minimaal, geometrisch en kleurrijk van aard. Van dit object maak ik een foto. De foto is het werk.

De magie, het spel, het plezier, de kracht, zit ‘m in het vinden van de juiste combinatie van ideeën, vormen, kleuren, media, materialen, de juiste verhoudingen, het juiste inzicht. De regels voor wat ‘juist’ is zijn vooraf geheel onduidelijk en altijd van tijdelijke aard.

Ik ga op zoek naar ruimtes die niet volledig gedefinieerd zijn. Waarbij de dingen eigenlijk noch het één noch het ander zijn, of meerdere dingen tegelijk. Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld de ruimte tussen fotografie en sculptuur in. Maar ook tussen eindresultaat en proces. De foto als object of raam naar een andere werkelijkheid. Tussen mijzelf en iemand anders als eigenaar van het beeld of het idee. Tussen het creëren van iets nieuws en het reflecteren op iets dat is. Tussen reproductie en origineel. Oud of nieuw. Werkelijkheid of constructie.

Fotografie draagt een dualiteit in zich die in dit proces een cruciale rol speelt. Ik zet het medium in als instrument om te maken en reflecteren tegelijkertijd. Ik ben hierbij zowel maker als toeschouwer.

Door me bestaand beeldmateriaal en ideeën van anderen toe te eigenen adresseer ik thema’s als auteurschap, reproductie en authenticiteit. Daarnaast bevraag en onderzoek ik de verschillende media waarmee ik werk. Hierbij probeer ik nieuwe vormen te vinden voor fotografie als sculpturaal medium, voor sculptuur als fotografie, schilderkunst als fotografie en fotografie als schilderkunst. 

131 Variations

131 Variations is een ‘remake’ van het werk Variations of Incomplete Open Cubes van Sol Lewitt, in fotografische vorm. Of althans, het is een poging tot een remake. Behalve dat de kubussen roze geschilderd zijn en bestaan uit onregelmatige, enigszins slordig in elkaar gezette latten, ontstonden er tijdens het maakproces onbedoeld talloze onregelmatigheden. Ik vergat een heleboel variaties, maakte dubbele versies, en tot mijn verbazing ook een heel aantal nieuwe. Ik eindigde met 131 beelden in plaats van 122. Ik heb al die dissonanten omarmd. Ik denk namelijk dat het precies daarom gaat in het maakproces. Om fouten maken. Om buiten de lijntjes kleuren. Om nieuwe inzichten en vormen te verwelkomen die daaruit ontstaan. Het is daarmee een sculpturaal fotografisch werk, een ode met een knipoog aan de maker Sol Lewitt en een reflectie op het creatieproces zelf.