In opdracht van het Frank Mohr Institute

Naar aanleiding van de theorie over de "uncanny valley" is het werk "Mapping the Uncanny" tot stand gekomen. Deze theorie houdt kort in: Een denkbeeld dat gebruikt wordt om te visualiseren. Op een bepaald punt ontstaat er afkeer vanuit de mens voor een humanoïde robot; naarmate de robot (of animatie) sterker op een echt mens lijkt.

Het in kaart brengen van de Uncanny is een gezamenlijk onderzoeksproject bedacht door Madeeha Lamoreaux en Fleur Stoltenborgh (met dank aan Peter Kim) gebaseerd op het idee dat digitale kunstwerken van invloed kunnen zijn om momenten van het griezelige te vertalen. Dit omdat ze exponentiële mogelijkheden voor het creëren van kopieen, klonen, schaduwen, huiden, avatars, en androids bieden. D.m.v. hyperreële beeldhouwkunst, projectie en video, verkennen zij noties van empathie in het kader van niet-biologische constructies die de mensheid benaderen (dwz androïden en sociale robots). Technologie die de mensheid benadert op een hyperreële manier weet  diep in onze psyche door te dringen.  Lamoreaux en Stoltenborgh pogen te ontdekken hoe dit gebeurt en of  een digitaal kunstwerk, in combinatie met een fysieke kopie, in feite kan "dwingen" tot deze confrontatie tussen onze atavistische en rationele "zelf"