Zoek op deze site:
     

rf-Interview 16-02-2020

  ramfoundation
    Het laatste nieuws:

door: Piet de Jonge

Piet bezoekt kunstenaars die in Rotterdam wonen, maar geboren zijn in het buitenland. Hij legt hen een vaste vragenlijst voor en stelt dezelfde vragen aan de verzamelaar die een werk van hen kocht.

Link:
instagram
   laatste nieuws
Kunstenaars elders / Artists elsewhere (lees verder)

Kunstenaar - kunst - verzamelaar

  
zehavi_detail
"" -
Atelier van Efrat Zehavi
  

Andere interviews:
Piet de Jonge

 

 

 

 

 

anbi
     
 
Kunstenaar:
 

Efrat Zehavi
 
zehavi
 
Efrat Zehavi is geboren in 1974 in Haifa, Israël. Na een opleiding in Jerusalem zet zij haar studie voort aan het Piet Zwart Instituut. Voor het Stedelijk Museum Schiedam ontwikkelt zij het project mOTHER waarin ze met bezoekers in gesprek ging over hun moeder. Zehavi gebruikte de verhalen voor een serie mythische moederbeelden. In 2017 publiceert ze een kunstenaarsboek in een luxe tijdschriftvorm: ANONYMOUS GLOSSY met faux advertenties en portretten van Rotterdammers die vertellen over hun ervaringen en verlangens. Vanaf eind februari is haar werk te zien op de mediawand in Theater Rotterdam. (27 februari t/m 26 maart)
 
Wie is je favoriete kunstenaar?
De eerste naam die bij me opkomt is Francis Bacon. Hij heeft een enorme invloed op me. Bacon is inspiratie en castratie. In 1996 heb ik een grote Bacon tentoonstelling gezien in Parijs. Ik was zo onder de indruk om het werk in het echt te zien dat ik besloten heb om niet meer te schilderen. Ik citeer hem heel veel, ik lees graag zijn interviews met David Sylvester. Die hebben me nog meer geïnspireerd dan zijn schilderijen. Er zijn maar weinig kunstenaars die zo mooi kunnen verwoorden hoe hun manier van werken is. Wat hij doet ‘goes into the nervous system’. Dat wil ik ook, mijn werk moet eerst door de zenuwen gaan, het moet een lichamelijk gevoel zijn. Daarna moet je ook het idee en het concept begrijpen.
Ook Rembrandt is heel belangrijk voor me. Een paar jaar geleden heb ik De Oude Rembrandt in het Rijksmuseum gezien. Dat was een geweldig goede tentoonstelling, ik zie nog altijd de zalen voor me, de gezichten en de kleuren. Het was een totaal fysieke ervaring. Nu ben ik net naar de tentoonstelling Velasquez/Rembrandt geweest. Velasquez is zonder twijfel een geniale kunstenaar maar die schilderijen deden me niets; bij Rembrandt voel ik emoties in mijn lichaam. Ik kan niet uitleggen maar wat ik bij hem voel, het gaat direct naar wat ik mijn ‘reptielenbrein’ noem. Onze hersenen zijn verdeeld in drie stukken. Het reptielenbrein is het oudste deel daarvan, het regelt onze ademhaling en ons hart, alle fysieke dingen, nog voordat je kunt denken of reageren.
Wat is je favoriete kunstwerk?
Bij Bacon zijn het niet de portretten maar de triptieken. Het zijn voor mij theatrale stukken. Er is één die altijd blijft hangen: Scènes met een paraplu en een spiegel. (Triptych 1974-1977, red.)
Een paar weken geleden zag ik opnieuw De Joodse Bruid van Rembrandt. Als het mij lukt om één keer in mijn carrière zo’n emotie kan pakken in een beeld, dan zou ik heel blij zijn. Je ziet dat ze bijna huilt maar je weet niet waarom. En die handen die elkaar raken: weer zo’n fysiek gevoel, dat zegt zoveel.
Wat is je favoriete museum?
In Nederland is dat het Bonnefantenmuseum, daar heb ik prachtige exposities gezien. Het is de keuze van wat ze daar laten zien. Dat spreekt me heel erg aan. Grayson Perry vond ik heel goed. Nu heb ik daar net Paloma Varga Weisz: Bumped Body gezien.

zehavi_atelier
Atelier Efrat Zehavi

Hoe heb je jouw verzamelaars leren kennen?
Ik zat op een plek waar je niet van zou verwachten dat je daar verzamelaars tegenkomt. Het was in De Gorzen, een wijk in Schiedam. Het is eigenlijk een achterbuurt. Ik had daar een maand lang een atelier in slooppand. Ik heb er portretten gemaakt van bewoners uit de omgeving. Daar heb ik Myrthel ontmoet, zij ontwierp kleding voor een Israëlische danseres die daar ook in een atelier zat. Toen heb ik een portret van Myrthel gemaakt. Het was heel toevallig. Later was een tentoonstelling in Schiedam met mijn werk. Daar hebben zij en haar man een werk van mij gekocht. Ze heeft niet haar eigen portret gekocht. Het gebeurt bijna nooit dat mensen hun eigen portret kopen. Ik maak wel een portretten in opdracht maar dat iets anders dan een performance waarvoor ik beelden maak. Die objecten bied ik eigenlijk nooit te koop aan. Voor mij is het gesprek en de ontmoeting belangrijker. En ook de vrijheid om een lelijk portret te maken. Dat heb ik geleerd van Francis Bacon. Hij heeft altijd van foto’s gewerkt, nooit met levende personen. Hij legt dat uit in een interview: zijn manier van werken is heel agressief. Niemand wil zien wat hij doet met het gezicht.
Tijdens een performance van mij zien mensen natuurlijk wat ik doe. Ze zitten tegenover mij dus ze maken het proces mee. Ze kijken tegen de achterkant aan. Het is best spannend wanneer ik zo’n geboetseerde kop omdraai.
Wat is je opleiding?
Ik heb vier jaar in Jerusalem gestudeerd. Ik heb mijn BA gehaald aan de Bezalel Academie. Dat was fine arts, we hoefden geen richting te kiezen. Ik heb die jaren van alles gedaan: schilderen, beeldhouwen, fotografie. In 2001 ben ik naar Rotterdam gekomen om te studeren aan het Piet Zwart Instituut.
Wat wil je op korte termijn realiseren?
Ik zit nu in een soort tussenfase. Ik ben erg op zoek naar hoe ik verder wil. Ik wil heel graag groter werken. De portretten die ik maak zijn een soort poppenformaat. Ik heb ook heel erg veel zin om meer fysiek te werken, een echte lichamelijke inspanning te moeten doen. Maar ik ben vooral op zoek naar iets dat sterke emoties oproept. Ik heb daar nog geen oplossing voor. Misschien wordt het een combinatie van tekst en beeld. Misschien wordt het wel een boek of een film.
Ik ben ook heel erg met mythologie bezig. Geen realistische beelden maar meer fantasie, een combinatie van dier en mens. Ik zoek naar de dierlijke emoties bij de mens. Hoe kan ik dat laten zien?
Waar kijk je naar uit op het gebied van de kunst?
In het Bonnefantenmuseum komt binnenkort een grote tentoonstelling van Mark Manders. Daar ben ik heel benieuwd naar. Maar ik zou heel graag een grote Matthew Barney expositie willen zien. Ik heb een paar jaar geleden een hele lang film van hem gezien, zes uur film, een opera, daar was ik heel erg van onder de indruk. Zoiets zou ik graag weer zien.
Wat betekent Rotterdam voor je?
Toen ik naar het Piet Zwart Instituut ging wist ik helemaal niets van Rotterdam maar toen ik eenmaal hier was, realiseerde ik me hoe on-Nederlands deze stad is. Ik was onder de indruk van de enorme diversiteit.
Alles wat ik nu doe heb ik dankzij Rotterdam kunnen doen, zoals het portretten-project. De ontmoetingen met mensen uit Rotterdam hebben voor mij letterlijk en figuurlijk grenzen geopend. Ik kwam uit Israël van achter de betonnen muren, ik was bang voor terreur en heel erg in mezelf gekeerd. Rotterdam heeft mijn hart geopend en ik heb mijn angst kunnen overwinnen. Rotterdam is voor mij een reddingstad. Ik ben geen vluchteling maar de stad heeft mijn leven gered en me mentaal gelukkig gemaakt. Ik blijf hier wonen, tenminste als hier geen fascist aan de macht komt.
Links:
Anonymous Glossy
Museum of Subjetive Science
Mediawand
 
 
Verzamelaar:
 

Myrthel Jackson en Erik Arendsen
 
jackarend
 
Myrthel Jackson en Erik Arendsen kochten in 2011 een werk van Efrat Zehavi. Myrthel is beeldend kunstenaar en stylist, Erik is uroloog. Zij zijn hartstochtelijke verzamelaars die wonen in een aangenaam jaren dertig huis in Oegstgeest, vol kunst en design. Ze vertellen vol enthousiasme over de objecten die ze hebben verzameld en hun ontmoetingen met handelaren en kunstenaars.
 
Wie is je favoriete kunstenaar?
MJ
Ik word meestal verliefd op een tijdsgeest, niet op één figuur. Ik denk eigenlijk meer in periodes, ik ben breder geïnteresseerd. Ik lees ook literatuur, het gaat me om de tijdsgeest. Ik ben nu al een tijd bezig met De Tachtigers, dat gaat ook heel erg over nu, over de moderne tijd. Het gaat over mentaliteit, hoe kunstenaars in de wereld staan, over hen als individu. Dat maakt een periode heel interessant. EA
Ik heb niet één favoriete kunstenaar maar wel een paar, waaronder Karel Appel, daar kan ik niet onderuit. Zijn werk blijft me intrigeren. Verder is dat Francis Bacon, daar ben ik absoluut kapot van. Maar ook van Sonia Delaunay, er hangt daar een werk van haar (hij wijst op de volle wand rechts van hem, red.) en André Lanskoy (geboren in Rusland, 1902 – 1976, werkzaam in Parijs, wordt geassocieerd met de École de Paris en het tachisme. red.) Charlotte van Pallandt, heb ik zelf goed gekend, haar geschiedenis ken ik goed. Haar vind ik ook heel bijzonder.
Wat is je favoriete kunstwerk?
MJ Mijn favoriete kunstwerk hangt naast mijn bed. Als er brand uitbreekt dan neem ik alleen dat mee. De rest laat ik hangen. Het is een werk van Lucian Freud, een portret van één van zijn kinderen. Zoals je weet zien ze er bij Freud nooit mooi uit. Het zijn figuren vol rimpels, met een getekend gezicht en met boosheid en frustratie. Alles wat je nooit zou willen zien in een portret dat laat hij juist zien. Open en bloot, ongenadig, keihard maar héél mooi.
EA
Ik heb eigenlijk twee favoriete kunstwerken. Eentje van André Lanskoy, dat hangt in de voorkamer en een klein werk van Hans Arp dat hangt hier in de zitkamer. Ik vind het heel moeilijk om te zeggen wat mijn favoriet is maar dit zijn wel de dingen die ik het eerste zou grijpen als ik moest vluchten.
Wat is je favoriete museum?
MJ
De Fondation Louis Vuitton in Parijs. Het is een heel mooi vormgegeven gebouw. De tentoonstellingen daar zijn zo op de trend. Heel veel Japanners, zo veel bij elkaar! Dat krijg je anders nooit te zien. Op Instagram zag ik wel die gekleurde plaatjes maar dáár zie je alles bij elkaar en dan blijken het gigantisch grote kunstwerken. Die ook nog verkocht worden. Kunst is om te kopen toch? Bij Vuitton laten ze de tijdsgeest van nu zien. Ze pakken het groot aan en durven. Ze kunnen ook dingen naast elkaar zetten: die hippe Japanners naast Christian Boltanski, dat aardse en jaren negentig gevoel. Zijn objecten en ook zijn videokunst.
Ik vond altijd de beurzen het leukste, die lieten altijd zien wat de trends waren.
Tegenwoordig zijn de beurzen niet meer zo hip. We moeten naar wat anders. Ze moeten een andere formule vinden om kunst te presenteren.
EA
Ik ben het helemaal met Myrthel eens. Daarnaast is in Nederland Museum Voorlinden mijn favoriete plek. Zij stellen alles heel mooi tentoon. Daar kan ik erg van genieten en ik kom er graag weer terug. Mijn absolute favoriet is het Metropolitan Museum of Art in New York. Welke zaal je ook binnenkomt, overal heb ik continu het wow gevoel. Ik vond het fantastisch. In Los Angeles heb je het Getty Museum. Daar viel ik ook van de ene verbazing in de andere. Maar achteraf vond ik het eigenlijk allemaal té mooi. Het is té mooi gerestaureerd. Het gebouw, de tuin, wat er allemaal hangt en staat: het is allemaal zo ontzettend perfect, er is nauwelijks plaats voor je eigen verbeelding. Dat vind ik een nadeel maar ook daar had ik wel zo’n wow gevoel.
Hoe heb je de kunstenaar ontmoet?
MJ
Dat was in 2010 of 2011, bij een groot kunstfestival in Schiedam. Efrat had daar toen een tijdelijk atelier in De Gorzen. Ik deed toen de styling voor een Israëlische danseres die daar een dansvoorstelling met een groep mensen deed. Echt waanzinnig. Efrat deed zaterdags haar atelier open. Zij boetseerde in plasticine portretten van mensen die ze tegelijkertijd interviewde. Ze heeft ook mij geportretteerd maar die kop was niet te koop.
EA
Ik heb Efrat later ontmoet, ook op een festival in Schiedam
Dat is echt een soort museum, dat wil ik heel graag weer van dichtbij bekijken. Instagram voldoet hier niet.
We kijken allebei uit naar een lezing van Lidewij Edelkoort, die heeft binnenkort een zondag salon bij Voorlinden. Geen trendlezing maar ik denk iets persoonlijkers. Ik ben heel benieuwd wat ze daar gaat vertellen.
EA
Ik kijk ook uit naar de TEFAF. We zijn daar alle jaren naar toe geweest maar de laatste twee jaar niet. We wilden even afstand nemen. Nu willen we weer graag gaan omdat het anders is geworden.
In mei ga ik naar een congres in Washington, daar zijn waanzinnig mooie musea die ik nog niet ken en in juli gaan we een hele week in Parijs in een huis zitten. Dan gaan we zeker weer naar de Fondation Louis Vuitton. Myrthel stelt dan een programma voor alle dagen samen.

jackarend_thuis
Art in times of uncertainty. 2010-2012 Plasticine, papier-mache en stof van Efrat Zehavi in woonkamer van Myrthel Jackson en Erik Arendsen

Wat betekent Rotterdam voor je?
MJ
ALLES! Echt alles. Het is mijn hele referentie als het gaat om kunst, als het gaat om mentaliteit, als het gaat om doorzettingsvermogen, als het gaat om verder kijken dan je neus lang is, verder kijken qua eetcultuur. Je hebt daar de highbrow cultuur van hoogopgeleide mensen maar ook de cultuur van mensen die helemaal niet naar school geweest zijn, en de meest waanzinnige dingen doen. In Rotterdam is zo’n diversiteit, en er is plek voor allemaal. Dat is echt alleen in Rotterdam. Alleen is het niet meer te betalen, we kunnen niet meer terug. Dat is wel veranderd aan Rotterdam.
EA
Nou is Oegstgeest ook erg duur, maar om in Rotterdam alles weer opnieuw op te bouwen kost wel veel geld. Voor mijn werk heeft Oegstgeest de ideale ligging en voor Myrthel was dit ook een perfecte plek omdat ze lang in Amsterdam heeft gewerkt.
Rotterdam betekende voor mij eerst alleen het Rotterdams Filharmonisch Orkest en De Doelen. Ik ging daar jarenlang heel veel naar toe maar nadat ik Myrthel leerde kennen is Rotterdam veel meer gaan betekenen. Het is een overzichtelijke stad waar je makkelijk doorheen kan rijden, je kunt er goed parkeren en waar je makkelijk te voet ergens naar toe kan gaan. Er is ruimte en ik kan er ademen. Overal kun je naar het water toe. De mensen zijn er eerlijk. 90 % van wat we doen op cultureel gebied doen, en dat is best veel, doen we in Rotterdam.

27.02 opent het project “Stadsgezicht” van Efrat Zehavi, een speciaal gecomponeerde filmische reeks op de Mediawand van Theater Rotterdam. Gedurende anderhalf jaar portretteerde Efrat Zehavi onbekende Rotterdammers op verschillende locaties in de stad. Door een podium te geven aan de anonieme modellen, transformeerde ze hen tijdelijk in beroemde acteurs.

Links: